رویای خسته
مشکلاتت رو با مداد بنويس ، پاک کن رو در اختيار خدا بگذار
بي مهتاب شبي باز آن كوچه گذشتم، همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم، شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم، شدم آن عاشق ديوانه كه بودم. در نهانخانه جانم گل ياد تو درخشيد. باغ صد خاطره خنديد، عطر صد خاطره پيچيد. يادم آمد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم پر گشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم. ساعتي بر لب آن جوي نشستيم، تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت، من همه محو تماشاي نگاهت. آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان آرام خوشه ماه فرو ريخته در آب، شاخه ها دست برآورده به مهتاب. شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ. يادم آيد تو به من گفتي: از اين عشق حذر كن! لحظه اي چند بر اين آب نظر كن. آب، ايينه عشق گذران است، تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است باش فردا كه دلت با دگران است! تا فراموش كن چندي از اين شهر سفر كن. با تو گفتم: حذر از عشق ندانم سفر از پيش تو هرگز نتوانم،نتوانم روز اول دل من به تمناي تو پر زد چون كبوتر لب بام تو نشستم، تو به من سنگ زدي نه رميدم نه گسستم. باز گفتم كه: تو صيادي و من آهوي دشتم تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم حذر از عشق ندانم، نتوانم اشك در چشم تو لرزيد ماه بر عشق تو خنديد يادم آيد كه دگر از تو جوابي نشنيدم. پاي در دامن اندوه كشيدم رفت در ظلمت غم آن شب و شبهاي دگر هم! نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم! نه كني دگر از ان كوچه گذر هم...! بي تو ، اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم... فريدون مشيري 
| Power By:
LoxBlog.Com |
